Najlepszy przyjaciel/przyjaciółka

roseanne

Nie, nie mam przyjaciół, ewentualnie nazwałabym to dobrymi kolegami. Zresztą i tak uważam, że wszyscy są fałszywi, wredni i chamscy. Coś raz powiem, zaraz wie cały świat, więc nikomu się nie zwierzam, nikomu nie ufam.

MsCoccaine

Nawet sobie nie ufasz? Przyznam, że dla mnie to dość specyficzne pojęcie sprawy zaufania.

roseanne

MsCoccaine

No widzisz, czyli nie wszyscy! Happy

Korneliusz

Dobra, po ostatnich dniach ludzie wydają mi się wszyscy tacy sami, tak cholernie przereklamowani, plastikowi i puści. Staram się rozumieć, że najważniejszym jest dla poniektórych jedynie życie towarzyskie, że wszystko się pod tym zaciera, ale czym jest życie towarzyskie bez lojalnych, uczciwych i stałych towarzyszy? Dla mnie niczym, dlatego coraz bardziej utrzymuję się w tym chorym, nastoletnim przekonaniu o swojej inności, oryginalności, cośnietakowości. Nie rozumiem się z tymi ludźmi i doprawdy wierzę, że człowiek, z natury istota potrzebująca społeczeństwa, musi mieć kogoś do wsparcia. Nie tylko po to, żeby napić się piwa, schlać, naćpać, nawalić, najebać... Żeby pogadać, w trudnych chwilach, żeby ktoś cię wysłuchał, a nie zwyczajnie w świecie olewał z przymusu usłyszawszy co nieco i rozgadawszy to wszystkim wokół. Nienawidziłem, nienawidzę i nienawidzić będę tej strony ludzi, życia, przyjaźni i jakichkolwiek uczuć. Najzwyczajniej okazuje się, że tylko ktoś obcy staje mi się bliski.