wesoła twórczość

nimrod.

Rozdział 3
Last of the american girls?

Trzeciego dnia wakacji szliśmy już tylko we czwórkę. Ja, Ramona, TEC i Indianin. Brat i Anarchista wyjechali na jakiś obóz.
Na szczęście, okazało się, że ulotnili się zanim jeszcze ubzdurałem sobie, żeby pomóc Ramonie. Bo musiałbym się im tłumaczyć.
I nie wiem czy mam się cieszyć, czy nie, ale Ramonka chyba zapomniała o wczorajszych wydarzeniach. Ale... Nie no, nie wiem, czy to lepiej. Bo w sumie- taka Ramona. Taka ładna, błyskotliwa, inteligentna Ramona. Taka słuchająca dobrej muzyki i fajnie się ubierająca Ramona. Taka ładnie śpiewająca i dobrze grająca na gitarze i perkusji Ramona.
Taka cudowna Ramona.
Ramona o fioletowych oczach, które gubią ludzi. I o tych czarnych włosach. Teraz miała fioletowe pasemka. Zadzwoniła do mnie chyba o drugiej w nocy, żeby powiedzieć, że wreszcie wyszedł jej idealny kolor.
Gdybym umiał śpiewać to tak jak TEC bym je zaśpiewał, że jej oczy mnie lubią i to mnie zgubi. Albo jakieś „Baby, I love you” Ramones. Czy „Nikt tak pięknie nie mówił, że się boi miłości” Pidżamy Porno. Czy coś Green Day'a.
Ramonka stwierdziła, że ładnie śpiewam, ale może nie chciała, żeby mi było przykro i dlatego tylko tak powiedziała. Ona jest świetna.
Mógłbym ją opisywać godzinami.
Ta buntownicza Ramona. Normalnie, She's a Rebel. Rebel Girl. Extraordinary Girl. Co jeszcze? Ach tak, Miss Murder. Kiedyś tak na nią wołałem. Śmiała się z tego.
Szkoda, że nie mieszkamy w Ameryce. Wtedy na pewno byłaby ostatnią z amerykańskich dziewczyn.
Bo ona jest jedyna w swoim rodzaju.
Jak taki huragan w samym sercu zniszczeń. Jest taką naturalną katastrofą.
Wydaje się, że za nic w świecie nie będzie współpracować.
A w ręce trzyma małą książkę konspiracji. (przyp.aut.- troszku nieudolne tłumaczenie piosenki Green Day'a 'Last of the american girls')
-----------------------------
Indianin miał dziewczynę.
I z tego powodu szedł na czele „pochodu” z Ramoną i cały czas się jej o coś pytał. To była chyba jego pierwsza dziewczyna i był strasznie przejęty. Bardzo szybko mówił. Ja i TEC wychwyciliśmy tylko imię dziewczyny. Karo. To chyba skrót od Karolina.
Ten Emo Chłopiec cały czas gadał o solówkach. Potem coś o Ramonie, że powinna pomyśleć o karierze profesjonalnej wokalistki. A potem o teledyskach. I znowu o solówkach.
Zastanawiałem się, czy Ramona nadal mnie lubi po wydarzeniach wczorajszych. Ale nie dostałem z liścia, więc chyba mnie lubi. A może nie dała mi z liścia, bo nie chciała, żeby mi było przykro? Albo mnie nie lubi, ale będzie udawać, że mnie lubi, żeby mi nie było przykra? To by mogło być w jej stylu.
Moje rozmyślania przerwał TEC. Zaczął jęczeć i marudzić, że go wcale nie słuchałem i że jeśli go lubię, to że powinienem go słuchać.
Słuchałem więc, jak zachwyca się Slashem i jego solówkami. Co chwila mu tylko przytakiwałem. Ale przynajmniej nie myślałem wtedy o tej wspaniałej osóbce idącej przede mną.
W końcu Indianin odwrócił się do nas i zaczął opowiadać Temu Emo Chłopcu o tej swojej Karo. Ja skorzystałem z okazji i przeszedłem do przodu, do Ramony.
Nic nie mówiła o wczorajszym dniu. Rozmawiałem z nią o tym, o czym z Tym Emo Chłopcem. Ale z nią rozmawiało mi się o wiele lepiej. Mógłbym z nią rozmawiać nawet o pęknięciach w parkowych chodniku i nadal byłoby to lepsze niż, przykładowo, rozmowa z moim idolem, Gilmourem, o jego muzyce.
Rozmawianie z Ramoną było dla mnie jak narkotyk.
Samo przebywanie z Ramoną było dla mnie jak narkotyk. Nigdy nie próbowałem narkotyków, ale podejrzewam, że przebywanie z Ramoną było nawet lepsze niż narkotyki.
To niedobrze. To może zepsuć naszą paczkę.
Lecz z drugiej strony... Jestem już uzależniony.
Ramona coś mówiła, a ja słuchałem jak zahipnotyzowany.
Ale wtedy Indianin powiedział, że chciałby mi teraz opowiedzieć o miłości swego życia. Och, jakby nie mógł nam wszystkim od razu, jednocześnie tego opowiedzieć. Tylko teraz musiał mi przerwać słuchanie opowieści miłości MOJEGO życia.
Więc teraz Ten Emo Chłopiec i Ramona szli przodem i chyba rozmawiali o tych solówkach. Znowu. A Indianin opowiadał mi o Karo, ale nie słuchałem. Kiedyś ją spotkam, to się sam przekonam jaka jest.
Zrobił się już wieczór. I było chłodno. W wakacyjne wieczory nie powinno być chłodno, naprawdę.
Ramona odwróciła się do mnie i do Indianina. Spytała się mnie, czy nie jest mi czasem zimno. Zdziwiony odparłem, że nie. Wtedy ona westchnęła i spojrzała na mnie jak na ostatniego idiotę. Wtedy też tak się poczułem. Zdjąłem koszulę w -tym razem- jasnofioletowo-ciemnofioletową kratę i podałem Ramonce. Świetnie pasowała do jej włosów.
Miałem wrażenie, że Indianin i TEC mega dziwnie na nas spoglądają. Wcale im się nie dziwiłem.
Postanowiliśmy już udać się do swych domostw. Ale poszliśmy inną drogą. Tak normalnie, to najpierw odprowadziliśmy Anarchistę i Brata do ich bloku. Potem Brałnstołna i Indianina na osiedle domków jednorodzinnych. Tem Emo Chłopiec szedł dalej sam, bo mieszkał w inną stronę, niż ja i Ramona. No a potem odprowadzałem Ramonę i wracałam się do swojego domu. Często marudziła, że niepotrzebnie, więc czasami szła sama.
Ale dzisiaj szliśmy inną drogą, jakimiś bocznymi uliczkami i tak wyszło, że ja trafiłem pierwszy do swojego domu. Staliśmy jeszcze trochę przed moim domem. W końcu Indianin i TEC stwierdzili, że już będą szli. Pożegnaliśmy ich.
TEC i Indianin oddalili się już trochę, ale nagle, jakby sobie o czymś przypomnieli, odwrócili się w tym samym momencie.
I wtedy właśnie Ramona mnie pocałowała.
--------------------------------------
dedykejszyn dla Kornelka ;*

Korneliusz

Oł, dziękuję. Bosz, jak to wciąga. Pisz dalej, pisz dalej. Nie mam uwag zbytnich.

nimrod.

Eee tam. Takie sobie jakieś opowiadanko.

Kanashimi

Bosz, loffciam Cię i koffciam <3
No tak, świetnie, świetnie. Nie wiem, co mogę jeszcze powiedzieć.

Korneliusz

Kiedyś dostaniesz za to "TAKIE SOBIE" : x

nimrod.

Dziewczyn się nie bije!

Korneliusz

...tylko wali. Kolega Wojciech, ehę.

nimrod.

Kolega Jędrzej to był. Kolega Wojciech to ten od WoWa, ciągnięcia za nadgarstki i rozwiązywania butów.

Korneliusz

I tanczenia.

nimrod.

Cholera, wiesz o mnie i moich kolegach za dużo.